To miało być w opisie bloga, ale się nie zmieściło... Będzie wiec pierwszym tu:
czy zwykłe, najzwyklejsze życie jest warte opisywania?
czy zwykłe może stać się niezwykłym a niezwykłe zwykłym?
patrzę na innych a nie umiem sama docenić tego co mam... a mam tak dużo ... chyba ... czasami to widzę, czasami nie.
chcę widzieć, doceniać, być wdzięcznym i szczęśliwym. z tym co mam. i z tym, co chcę mieć - JA! nie sąsiad, nie ex, nie kolega, nie utarte stereotypy o byciu szczęśliwym - JA!
dziwne, ze 40 lat minęło jak jeden ... i nadal jak 20tka - wieczne zdziwienie życiem i tajemnica o szczęściu ukryta w czeluściach własnego JA.
ZNAJDĘ CIĘ !
